werken in de gehandicaptenzorg
#bijzonderwerk

Larissa Brinks begon als maatschappelijk werker. In dit werk had ze vooral één op één contact met haar cliënten. Ze miste groepsdynamiek. Uiteindelijk vond ze dit in de gehandicaptenzorg. ‘De wisselwerking tussen het individu en de groep is prachtig.’

“Als Groepsbegeleider werk ik tegenwoordig in Nieuw Woelwijck. Toen ik binnenkwam, dacht ik bij mezelf: hoe ga ik contact maken met al deze verschillende mensen? Al heel snel bouw je vervolgens een relatie op en leer je ieders eigenheid kennen. Ieder mens is uniek. Iedereen heeft eigen behoeften en een eigen manier van omgaan met elkaar. Wanneer je dat allemaal ziet samenkomen in een groep dan is dat heel bijzonder.

Ik heb echt geleerd om aan een half woord genoeg te hebben. Communicatie was in mijn tijd als maatschappelijk werker vooral verbaal. Nu vindt de communicatie op veel verschillende niveaus plaats: lichaamshouding, stemgebruik, fysiek contact… Alles wat je doet, communiceert iets. Gedrag is ook taal. Wanneer je dit leert verstaan en spreken, gaat er een wereld voor je open.

De groep waar ik op dit moment mee werk, bestaat uit mensen met veelal ernstige meervoudige beperkingen. Zij functioneren op het niveau van lichaamsgebonden ervaringsordening; zintuigelijke prikkels zijn de basis voor hun handelen. Deze bewoners zijn erg afhankelijk van de mensen om hun heen. Die hebben de hulp uit hun omgeving echt nodig.

Uiteraard is niet iedere dag even makkelijk. Soms gaat een dag anders dan je hem in je hoofd had. Maar daar zit juist de mooie uitdaging in. Dat je continu blijft observeren wat de behoefte van iemand is. Wanneer je hier op kan inspelen, en iemand geniet weer van de sfeer, dan weet ik weer: ‘Hier doe ik het allemaal voor!’ Die voldoening gun ik eigenlijk iedereen.”