werken in de gehandicaptenzorg
#bijzonderwerk

Eddy Bos was beveiliger in het uitgaansleven. Hier zag hij het werken met moeilijk verstaanbaar gedrag al als een mooie uitdaging. Hij liet zich omscholen en inmiddels is hij persoonlijk begeleider op een bijzondere leefkern. ‘Geestelijke ondersteuning bieden is mijn roeping.’

“Dat ik in de zorg zou belanden, had ik altijd al gedacht. Maar op de een of andere manier heb ik die stap nooit gezet. Tot ik vijf jaar geleden dacht: het is nu of nooit. Ik heb bij Vanboeijen een omscholingstraject gevolgd, en daarna kon ik direct aan de slag.

Mijn cliënten wil ik een zo fijn mogelijk leven geven. Elke dag maak ik mij hard voor de belangen van mijn zeven cliënten. Om hun wensen te achterhalen moet ik uiteraard kunnen levelen met ze. De één is mentaal volwassen terwijl de ander mentaal een vierjarige is. In beide gevallen moet ik ze op hun gemak kunnen stellen. Empathie is hierin heel belangrijk.

Mijn levensmotto is altijd geweest: ‘oordeel niet, verbaas je slechts’. Ik heb tijdens werk nooit mijn eigen mening of emoties klaar, slechts een luisterend oor. Achter al het vervelende gedrag gaat namelijk iets anders schuil; onduidelijkheid of onzekerheid. Mijn uitdaging is om te achterhalen waar dit ligt. Gelukkig werk ik lang met dezelfde cliënten, waardoor ik ze ook echt leer kennen.

Het mooiste is om mogelijkheden te ontdekken die voor onmogelijk werden gehouden. Wij gaan bijvoorbeeld met ons huis geregeld op vakantie, terwijl iedereen zei: dat kan echt niet met deze groep. Met de juiste begeleiding, niet teveel afleiding en genoeg duidelijkheid bieden we onze cliënten dan toch een onvergetelijke week. Wanneer je het voor elkaar krijgt, tegen alle verwachting in, dan is dat fantastisch.

Het enige dat je hoeft te hebben voor dit werk is ervaring met de medemens. Het maakt niet uit in welk vakgebied je werkt. Wanneer jij met mensen kan omgaan, kun jij jezelf onmisbaar maken voor een hele dankbare doelgroep.